IKEA potrzebuje więcej polskiego drewna

Piotr Voelkel mówi, że w polskim meblu polskie

są jedynie wiór i pot oraz więcej wiórów i potu.

W Polsce nie ma nawet żadnej liczącej się fabryki maszyn,

a 90 procent okuć pochodzi z Chin, Włoch i Niemiec.

///////między zdroje///////

///////różyckiego kolonie na kiblu w stanie
umiarkowanej psychozy czytane od tyłu
i jeszcze oranżada od jarniewicza i kilka
śmiechów przez łzy i przez śmierć łez macierzyńskich
wierszy piotrowych
śniła mi się miłość
po śnie się konieczność
ostateczność
przymus
i czeczeńscy bojownicy brudasy
partacze i mielone z nich mięso
oraz pociski, zaułki, mój palec
w twojej cipie
na wzgórzu przemysława
na wzgórzu świętego wojciecha
na wzgórzu przed przełęczą z wymalowaną tęczą

śmierć i kawałek dziewczyny

pamięci tego gnoja h. c. bukowskiego

było i tak, że  jechałem z dozwoloną prędkością
bo trudno dwudziestoletnim polonezem pożyczonym od brata
ot tak przekroczyć dozwoloną prędkość
i córka zapytała co zrobić
jak jeśli matka będzie krzyczała odpowiedziałem
że nie będzie krzyczała uwierz mi
a nawet jeśli będzie krzyczała
to ja to biorę na siebie
jeszcze mówiła o wróżce zębuszce
że chyba nie istnieje
bo trop jest taki że dziecko jak straci ząb
opowiada przecież o tym fakcie wszystkim
więc rodzice też o tym wiedzą


dziecko leci i mówi wypadł mi ząb!


i skoro rodzice to
wiedzą to podczas
snu dziecka całują pieniądz mówią mu: żegnaj
i wkładają pod poduszkę
niekiedy zapomną nawet zabrać ząb

sms

mam tak
mam wakacje wakacje w pracy i różaniec
w kieszeni chroni mnie od seksu
z nieznajomymi i jeszcze mnóstwo kluczy nie pamiętam
od kogo skąd do jakich drzwi dźwigi za oknem
pracują non stop i sikam krwią
tak!
sobie wyobrażam że sikam krwią

przepraszanie

jestemmenelem
jestemmenelem
jestemmenelem
chodzę
międzykościołami
gadamdosiebie
wymachujęłapami
bezwstyd
łażę
pomiędzykościołamizcegły
jezusowijużwybaczyłem!
tobienie!
przepraszam!
przepraszam
(przepraszam)

rozpierdolony
("I'm deranged" David Bowie) 

Nie wierz im, są mi przeciwni i jeszcze chodzą za mną
replikanci. Nie ma odwrotu. Jestem rozpierdolony.
Łażą za mną. Nie widać ich i nikt nie wierzy. Zaskrońce
zboczeńce, obleńce, motylice, psychopaci, bankowcy.

Jestem rozpierdolony,

odwieź mnie do domu. Bo sam nie potrafię.
Nie trafię. Bombardują Poznań. I chowam się za murami
dla przyzwoitości. Dla świętego spokoju,
dla spokoju sumienia. Jestem

rozpierdolony.

plan B

Nad miastem, nad horyzontem rozdarło się
odrzutowcami niebo i różowo zalśniły bankomaty
liczące banknoty banku. I na bank nie będzie
dziś deszczu. I nagle dzwonek w komórce rozbija
mi  wszystko. I świat rośnie. Wedle harmonogramu.

Sick Rose

rozchorowałeś się kwiatuszku, trawi cię niewidzialne
- od środka
lampa uliczna jest wielkości dokładnie
księżyca, dymek się chmurkom odgryza
a później łasi się, zżera
cię niewidzialność, roślinko, jesteś chory kwiatku
i tak już zostanie - nie dotykaj, kłujesz

zapomniałem jaki tytuł

i to właśnie dlatego
pokochałem wódkę
całym sercem
całą śledzioną
z trzustki całej
a wątroba robiła cuda
zamieniała wino w krew

chodź ze mną śpij ze mną
rozmawiam z powietrzem
gadam do dymu
mówię do zwidy w przestrzeń
pokrytą warstewką światła

niepodziałek

przyszedłem nad rzekę

pod stopami pękały mrozem ścięte 

trawy i chrobotał szron

odrzutowce od rana tworzyły

podłużne chmury lub inaczej:

przyszedłem nad rzekę

pod stopami trzaskała trawa

i chrzęściły granulki lodu

spaniel był zachwycony

oszronionym, śliskim patykiem

czarnym i spotkałem człowieka

który pierwszy raz 

mnie spotkał albo:

przyszedłem nad rzekę

podeszwy kruszyły zmarzłe źdzbła

miażdżyły zamrożone kępy

martwe chwasty

liście

miejsca

więc kolega mówił o śmierci, bo myślałem, że tylko ja o niej myślę

jest październik, zupełnie
innego roku, dziś płonął krzew

a w tle i drzewa, poruszał się czarny
pies z filmu Omen, próbował

zrzucić ogromny lej, kołnierz z głowy

koniec października, ostatnia chwila
dziurawe ręce, latające

nad wszystkim dwa rude szybowce
skulona śmierć pod korą, miłość

i będzie zima, zima, zimna

wiersz dla córeczki

Poleciały motyle i czarne biedronki.
Odleciały jesienią zginąć.
Jedna biedronka w listopadzie przysiadła
na moim ramieniu – czarna biedronka
w szkarłatne kropeczki
zrobiła dreszcz ci maleńka. I poleciały motyle
i czarne biedronki. Odleciały
szarą godziną, przed zimą. Zapodziać się.

najlepszy koniec kwietnia (dla M)

Hela poskarżyła się na Kajtka – jest niegrzeczny
i ma spocone ręce zawsze. I jego palce śmierdzą precelkami. Zawsze.
Księżyc wisiał – nie wiem czy zachodził, czy wschodził. Tkwił.
Był jak dwuzłotówka. Był. Nie chcę skłamać, ale pewnie myślałem
o tobie wtedy. Zwyczajnie. Jak zwykle. Nienormalnie.  –  A Wojtek
poślinił palec i dotknął mnie w czoło i policzek i w ramię. Nowa
bluzeczka, ładna, gniewam się.

Jeśli zrozumiem czym jest miłość,
to będzie znak, że umarłem.

koniec świata

I żeby lała się wódka i leciał śnieg. Pulsuje
gwiazdka. Różowo błysną - spadające z kosmosu
wystrzelone tam śmieci. Polecą też łzy, tak musi być. I ktoś umrze
nam bliski. Ale chcę, żeby lała się wódka i sunął po śniegu
roześmiany chłopiec.

serbia i czarnogóra

słabiej miłowač i prezydent šilniej kochač

wysyłają żołnierzy

płonie egipt, afryka spływa krwią

lubię patrzeć gdy śpisz

polska zamarza, młodzieńcy

karabinami zatrzymują samochody

lubię patrzeć jak śpisz

niebo jest tak sine, że aż trudno uwierzyć

że płyniemy w kosmosie

mam sześć lat i złamany palec wskazujący

matka mi przytrzasnęła w złości i matka wiezie mnie

żółnierz nas zatrzymuje, przeszukuje, lubię patrzeć

dziewczyna, którą kochałem miała na sobie

sprany podkoszulek, za duży i wbiła mi paznokcie w gardło

zamknęła oczy, przytrzasnęła język

myślałem dużo o śmierci, ale chciałem żyć

i pisać, lubię patrzeć gdy śpisz